بدون خداحافظی رفتی

اما من پنجره را تا قیامت باز می گذارم

تا یک روز از خم کوچه نمایان شوی

و برایم دستی تکان دهی

باور دارم  نیازی نیست به یاد کسی که رفته باشم !

اولش ترسناک است و بعد دردناک تر و بعد آزاد و رها و شاد

خدا نگهدار فراموشت می کنم

ای کاش آشنایی ها نبود یا به دنبالش جدایی ها نبود

یا مرا با او نمی کردی آشنا

یا مرا از او نمی کردی جدا

می شه مثل یه قطره اشک بعضیا رو از چشمت بندازی

ولی هیچ وقت نمی تونی جلوی اشکی رو بگیری

که با  خدا حافظی بعضی ها از چشمت جاری می شه

گفتی محبت کن برو

باشد خداحافظ ولی

رفتم که تو باور کنی

دارم محبت می کنم

اگه گفتم خداحافظ نه اینکه رفتنت ساده است

نه اینکه می­ شه باور کرد دوباره آخر جاده است

خداحافظ واسه اینکه نبندی دل به رویاها

بدونی بی تو و با تو همینه رسم این دنیا

از زندگیت بیرون می روم برای همیشه

مثل همیشه عقربه ها نمی گذارند حرف بزنم

خیلی دیر است می دانستم دیر می شود

تا بیشتر از این دیر نشده خداحافظ

خداحافظ گل لادن

تموم عاشقا باختن

ببین شب گریه هامو

چه زندونی برام ساختن

خدا حافظ گل پونه

گل تنهای بی خونه

لا لایی ها دیگه خوابی

به چشمونم نمی شونه

تو این رویای سر در گم

خدا حافظ گل گندم

تو هم بازیچه ای بودی

تو دست سرد این مردم

خدا حافظ گل پونه

که بارونی نمی تونه

طلسم غم رو  بر داره

از این پاییز دیوونه

خدا حافظ گل مریم

گل مظلوم و پر دردم

نشد با این تن زخمی

به آغوش تو بر گردم

نشد تا بغض چشمات رو

به خواب قصه بسپارم

از این فصل سکوت و شرم

غم بارون رو بردارم